پامیدرونات سدیم؛ موارد مصرف و عوارض جانبی - بهترین مقاله

پامیدرونات سدیم همچنین برای درمان نوع خاصی از بیماری استخوان به نام پاژه که باعث ضعف و استخوان های غیرطبیعی می شود نیز تجویز می شود.

این دارو به دسته ای از داروها با عنوان بیس فسفونات تعلق دارد که با کاهش ترشح کلسیم از استخوان ها برای کاهش سطح کلسیم خون، کاهش خطر شکستگی استخوان و کاهش درد استخوان استفاده می شود.

نکات مهم در مصرف پامیدرونات سدیم

پامیدرونات سدیم تزریقی وریدی است که می بایست به صورت آهسته (حداقل 2 ساعت) تزریق شود.

دوز مصرفی پامیدرونات سدیم بر اساس شرایط پزشکی و پاسخ به درمان تعیین می شود.

حداکثر دوز معمول بزرگسالان 90 میلی گرم برای یک دوز است.

در صورتی که بیمار تحت درمان سطح بالای کلسیم خون باشد ممکن است فقط یک دوز پامیدرونات دریافت کند.

اگر بیمار تحت درمان مسائل استخوانی مرتبط با سرطان است ممکن است هر 3 تا 4 هفته یکبار این دارو را دریافت کند.

در طول دوره درمان بهتر است بیمار مایعات فراوان مصرف کند و آن را مرتباً دفع کند تا از بروز مسائل کلیوی جلوگیری کند.

اثربخشی کامل این دارو ممکن است تا یک هفته به طول بیانجامد.

عوارض جانبی پامیدرونات سدیم چیست؟

علائم مشابه آنفولانزا (مانند تب خفیف، لرز، خستگی، دردهای عضلانی و مفصلی) ممکن است پس از درمان ایجاد شود که بیشتر این اثرات خفیف و موقتی بوده و تنها تا 48 ساعت ادامه دارد.

با مصرف این دارو ممکن است اسپاسم عضلات یا بی حسی و گزگز (به خصوص در اطراف لب و دهان) ایجاد شود که معمولاً پزشک برای درمان از بیمار می خواهد تا از مکمل های کلسیم و ویتامین D استفاده کند تا از سطح پایین کلسیم خون پس از درمان جلوگیری کند.

اختلال در تنفس، زخم های فک و دهان، درد فک، افزایش یا شدت درد استخوان، درد جدید یا غیرمعمول ران از عوارض جدی مصرف این دارو است که در صورت مشاهده بیمار باید تحت مراقبت های پزشکی قرار گیرد.