مونولوگ های شهریوری
به گزارش بهترین مقاله، یاسمن رضائیان:روزهای شهریور، شبیه به حکایت زندگی ماست. حتماً تعجب می کنی و می پرسی چرا؟ آخر شهریور، روزهای معلق میان تابستان و پاییز است. مثل روزهای زندگی ما که معلق است میان حال وهوای آفتابی و ابری. مثل همه لحظه های زندگی که گاهی در آن ها خوبیم و گاهی غمگین.
شهریور نسیمی است که می وزد و کاری می نماید که هیچ چیز به یک روال نماند. غم تبدیل به شادی می گردد، بی حوصلگی ها تبدیل به صبوری می شوند و خستگی ها تبدیل به امید می شوند.
راستی شهریور جزء تابستان است یا پاییز؟ حتماً چشم هایت به خنده می افتند و می گویی: این که معلوم است، تابستان. اما همواره فکر نموده ام اگر کمی دل به دلِ حال وهوای شهریور بدهم به این نتیجه می رسم که شهریور کودکی بازیگوش است که دستش را از دست مادر بیرون کشیده و می خواهد مستقل گردد. با این حساب باید او را جدا از تابستان ببینیم.
روزهای شهریور شبیه به گذرگاه های زندگی ما هستند.
- چون فرصت های بی نظیر اوقات فراغت تمام شده اند؟
- نه، دلیلش این نیست.
- چون روزهای پر دغدغه درس خواندن آغاز می شوند؟
- نه، دلیلش این نیست.
- چون صبح های خوش دیر از خواب بیدارشدن تمام می شوند؟
- نه، دلیلش این هم نیست.
- پس چرا شبیه زندگی ما هستند؟
- چون نشانمان می دهد داریم وارد مرحله ای دیگر از زندگی می شویم. از روزهای طولانی اوقات فراغت، از روزهای بلند کتاب خواندن و فیلم دیدن به روزهای دنباله دار مدرسه می رسیم، به خنده های زنگ تفریح و بوی نارنگی پیچیده در نیمکت آخر.
شهریور شبیه زندگی ماست چون در آن از مرحله ای به مرحله ای دیگر می رویم. پلی است که روزهای متفاوت زندگی را به هم وصل نموده. زندگی هم پر از پل هایی است که روزهای متفاوتمان را به هم وصل می نماید.
- با این حساب شهریور چه هیجانی دارد!
تجربه روزهای شهریور شبیه تجربه هیجان است.
صبح های زودش، سرما پوستت را قلقلک می دهد. مورمورت می گردد از تجربه سرمای دلچسب. انگار که به تماشای فیلمی هیجان انگیز نشسته ای، سرخوش می شوی از حس خالی شدن قلبت. صبح های شهریور فرصت تجربه هیجان است. سردت می گردد و خنده ات می گیرد از شهریوری که با بازیگوشی می خواهد خودش را شبیه پاییز کند و تو را بلرزاند.
سرمایش تو را یاد چه چیزی می اندازد؟
- یاد باران. یاد بادهای بشارت دهنده که خبر از باران می آورند.1
- شهریور که می گردد آدم می تواند آرزو کند باران ببارد. فقط چند قدم تا پاییز فاصله است و می توان رؤیا بافت که یکی از باران های پاییزی به شهر ما برسد. شهریور چاشنی زندگی است. روی روزهای گرم تابستان کمی خنکی می پاشد و طعمی به یادمادندنی می گیرد تابستان.
خنکای بی هوای شهریور تو را به خود می آورد. مثل یک تلنگر است که ته دلت را خالی می نماید. انگار چیزی را به یادت می آورد.
شهریور مثل زنگ یادآور گوشی است. یادت می آورد فرصتی دارد تمام می گردد. می گوید برنامه هایت را مرور کن. همه کارهایی را که می خواستی در تابستان انجام بدهی انجام داده ای؟
- نه، هنوز چندتایی باقی مانده.
- پس باید زودتر دست به کار شوی. تا چشم بر هم بگذاری ابرهایش که فرصت های نابند از آسمانش گذشته اند و مهلت تمام شده است.2
شهریور عجول و سر به هواست. تا حواست را جمع کنی می بینی که دویده است و خودش را به پاییز رسانده است...
- بس که رؤیاباف است. توی رؤیاهایش سیر می نماید و وقتی به خودش می آید می بیند زمانی طولانی سپری شده است.
می بینی؟ شهریور ما را هم رؤیاباف نموده است. کلمه های این متن کی به سرانجام رسید؟ داشتیم در خیالاتمان سفر می کردیم. راستی سفر! شهریور آخرین فرصت سفر تابستانه است. سفر به جغرافیایی دیگر؟ شاید هم سفر به رؤیایی دیگر! حتی رؤیاها پایشان را به سفرهای ما هم باز نموده اند. این از شیطنت های شهریور بازیگوش است.
پی نویس:
1. اشاره به آیه 48 سوره فرقان: و اوست آن کس که بادها را نویدی پیشاپیش رحمت خویش[=باران] فرستاد و از آسمان آبی پاک فرود آوردیم.
2. اشاره به حدیثی از امام علی (ع): فرصت ها مانند ابر از افق زندگی می گذرند، مواقعی که فرصت های خیر در پیش می آیند آن ها را غنیمت بشمارید و از آن ها بهره ببرید.
منبع: همشهری آنلاین