تازه ترین نظریه توطئه: ما دو خورشید داریم که دومی پشت اولی پنهان شده! - بهترین مقاله

به گزارش خبرنگاران ، گروه فیس بوکی پیروان ناشناس نیبیرو به تازگی نسخه دیگری از تئوری توطئه مبتنی بر دو خورشید در منظومه شمسی منتشر نموده اند. شواهد نظریه پردازان این تئوری، هاله ای از نور است که گاهی در اطراف خورشید دیده می گردد؛ حال آن که این نور درواقع پدیده ای جوی است و ده ها سال است که منجمان آن را با عنوان هاله خورشیدی می شناسند.

هاله، حلقه ای از نور است که با شکست یا بازتاب آفتاب و مهتاب (نور خورشید یا ماه) در برخورد با بلورهای یخ پراکنده در لایه های فوقانی جو (معمولاً پرده نازک ابرهای سیروس) شکل می گیرد. هاله معمولاً به شکل حلقه ای سفید و روشن دیده می گردد (اثر بازتاب) و برخی وقت ها طیف رنگین کمانی نیز در آن پدیدار می گردد (شکست).

سابقه تاریخی

ادعای وجود 2 خورشید، مسبوق به سابقه است. سال 2016 (1395) و در حین پخش زنده گذر سیاره عطارد از مقابل خورشید، اخترشناسی به نام پل کاکس در حال شرح ماجرا بود که جسمی کروی روی نمایشگر ظاهر شد. این جسم احتمالاً خطای نوری بود و کاکس به شوخی گفت: ممکن است بپرسید که این جرم گرد بزرگ در سمت راست خورشید چیست؟ خب، این خورشید دوم ماست! نمی دانم که آیا از وجود خورشید دوم اطلاع داشتید یا نه؛ اما این خورشید دوم واقعا وجود دارد و معمولاً از دید ما زمینی ها پنهان است. ناسا و دیگر سازمان های فضایی معمولاً این چیزها را از ما پنهان می نمایند.

نظریه پردازان توطئه، این شوخی کاکس را به عنوان اثباتی بر وجود خورشید دوم، علم عثمان نموده اند.

چرا خورشید دوم وجود ندارد؟

صدالبته که تئوری توطئه وجود 2 خورشید در منظومه شمسی، نشانی از حقیقت ندارد و دلایل علمی متقنی بر عدم وجود آن در دست داریم.

اخترشناسان از قرن نوزدهم توانسته اند با تحلیل اختلالات جزئی در مدار حرکت سیارات، وجود اجرام دیگر را پیش بینی نمایند. نخستین آن ها سیاره نپتون بود که موقعیت آن با رصد اختلالات حرکت سیاره اورانوس به دقت تعیین شد و طی چند ساعت رصد، کشف شد. آنالیز اختلالات مداری سیاره عطارد به شکل گیری نظریه نسبیت عام انجامید و آنالیز اختلالات اجرام فرانپتونی و کمربند کایپر، احتمال وجود سیاره نهم را افزایش داده است.

این درحالی است که اگر ستاره دیگری در منظومه شمسی بود، اختلالات به مراتب شدیدتری در مدار حرکت سیارات ایجاد می کرد، مدار زمین و دیگر اجرام دیگر ثابت نمی ماند (این موضوع به مسئله 3جسم معروف است و شما می توانید در سریال مسئله 3 جسم، جزئیات بیشتری از این مسئله را به زبان ساده ببینید).

از سوی دیگر، زمین و خورشید در شرایط قفل شدگی گرانشی با یکدیگر قرار ندارند. قفل شدگی گرانشی، پدیده ای است که در ماه، قمر زمین هم می بینیم و بر اساس آن، دوره گردش وضعی و انتقالی ماه به دور زمین برابر است، به همین علت است که ما از روی زمین فقط یک نیمه ماه را می توانیم ببینیم و از سطح ماه، زمین جایگاه ثابتی در آسمان دارد. اگر خورشید دوم بخواهد طوری حرکت کند که از نگاه ما زمینی ها همیشه پشت خورشید باقی بماند، فضاپیماهایی که به دور خورشید، عطارد، ناهید، مریخ، مشتری و زحل چرخیده اند می بایست نشانی از آن می دیدند و این درحالی است که هیچ فضاپیمایی، حتی آن هایی که پشت خورشید را رصد نموده اند (!)، نشانی از ستاره دیگر ندیده اند.

درست است که حدود نیمی از ستارگان آسمان، ستارگان دوتایی یا چندتایی هستند، اما خورشید ما جزو دسته ستارگان منفرد است و با توجه به شرایط حرکت ستارگان همسایه، تا آینده قابل پیش بینی بعید است که ستاره دیگری به خانواده منظومه شمسی افزوده گردد.

5454