مقایسه میتسوبیشی پاجرو دو در با تویوتا پرادو VXL - بهترین مقاله

مقایسه میتسوبیشی پاجرو دو در با تویوتا پرادو VXL

میتسوبیشی پاجرو و تویوتا پرادو از پیروز ترین های کلاس خود هستند. میتسوبیشی پاجرو سرآمد SUVهای کمپانی میتسوبیشی است و تویوتا پرادو نیز، هر چند همواره در سایه برادر بزرگ خود یعنی لندکروزر بوده، اما در نسل چهارم خود سعی در کم کردن فاصله اش با تویوتا لندکروزر دارد. درحقیقت، باید پرادو را نسخه کمی شهری تر شده لندکروزر بدانیم.

از لحاظ ابعاد، پرادو هم دارای فاصله محوری بیش تر و هم طول و عرض و ارتفاع بیش تری است که از این نظر نسبت به پاجرو برتری دارد. باید توجه داشت که هرچند فاصله محوری بیش تر قطعاً فضای بیش تری در اختیار سرنشینان قرار می دهد، اما از طرفی هرچه قدر فاصله محوری یک خودرو کم تر باشد، این به نشانه فرمان پذیری بهتر آن است. پس پاجرو قاعدتاً باید دارای فرمان پذیری بهتری باشد.

با مقایسه فضای داخل کابین میتسوبیشی پاجرو با پرادو VXL باید گفت اگر سرنشینان شش نفر باشند، این امکان در پاجرو وجود ندارد که تنها یکی از جایگاه های ردیف سوم را باز کنید، چون هر دو جایگاه به هم چسبیده اند، اما در پرادو دو جایگاه ردیف سوم جدا ازهم هستند که این را باید مزیتی برای پرادو برشمرد.

در بحث موتوری، پرادوی مورد نظر ما به موتور 4000 سی سی 6 سیلندر 24 سوپاپ مجهز است و می تواند قدرتی معادل 271 اسب بخار در 5600 دور و گشتاور 381 نیوتن متر را در 4400 دور در دقیقه تولید کند. پرادو با این موتور می تواند در مدت 8.5 ثانیه (در برخی منابع 8.1) به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت دست یابد و حداکثر سرعت 200 کیلومتر نیز قابل دسترسی است.

پرادو به طور میانگین 13 لیتر بنزین در 100 کیلومتر مصرف می کند. اما در مقابل، نسل سوم میتسوبیشی از موتور 6 سیلندر 3800 سی سی بهره می برد که قدرت 250 اسب بخار در 6000 دور و 329 نیوتن متر گشتاور را در 2750 دور تولید می کند. این موتور از سیستم تزریق مستقیم سوخت با ریل مشترک بهره می برد و مجهز به تکنولوژی منیفولد ورودی هوای متغیر است. با چنین مشخصاتی، پاجرو می تواند در مدت 10.6 ثانیه از سکون به 100 کیلومتر بر ساعت برسد و حداکثر سرعت آن نیز 200 کیلومتر بر ساعت است. پاجرو به ازای هر 100 کیلومتر 13.5 لیتر بنزین مصرف می کند که علیرغم سبک تر بودن، اما نیم لیتر از پرادو پرمصرف تر است. اما نقطه قوت این موتور، توانایی ارائه گشتاور در دور پایین تری نسبت به پرادو است که این قابلیت برای خودروهای SUV یک مزیت به شمار میرود.

با مقایسه میتسوبیشی پاجرو دو در با تویوتا پرادو VXL به این نتیجه می رسیم که سیستم ترمز EBD در هر دو خودرو موجود است و هر دو از شاسی مونوکوک نردبانی استفاده می کنند که نسبت به نسل قبلی پرادو دارای 11 درصد استحکام بیش تر است. پرادو نیز، همچون رقیب هم وطن خود، از تعلیق دوبل جناغی در جلو و تعلیق صلب با چهار نقطه اتصال در عقب استفاده می کند که سبب بهبود سواری و حس فرمان پذیری بهتری نسبت به نسل قبلی شده است.

سیستم KDSS نیز برای اولین بار در پرادو موجود است که تعادل موقعیت چرخ ها را کنترل می کند و از تغییر موقعیت اضافی چرخ ها جلوگیری می کند و با به حداقل رساندن چرخش بدنه سبب بهبود فرمان پذیری خودرو خواهد شد. در شرایط خارج از جاده نیز، همواره همه چرخ ها را بر روی زمین نگه می دارد که ایده آل ترین حالت برای چرخ هاست؛ این به معنی چسبندگی بهتر خودرو نیز خواهد بود.

درکل، تویوتا پرادو در مقایسه با میتسوبیشی پاجرو دارای فضای حمل بار عالی، ضعیف بودن نسخه دو در، فرمان پذیری نه چندان مجذوب کننده، آپشن های گران قیمت و موتور ضعیف در نمونه های پایه است. در مقابل، میتسوبیشی پاجرو، از قابلیت آف رود بهتر، فضای بزرگ تر سرنشینان، قیمت پایین و کیفیت ساخت عالی برخوردار است. هرچند پاجرو نیز، به جهت برخورداری از پلتفرم کمی قدیمی شده، با عملکرد کُند و فرمان پذیری جاده ای میانه، بی عیب ونقص نیست.