آبعلی با برف و اسکی
به گزارش بهترین مقاله، آن وقت ها مردم طور دیگری اسکی می کردند؛ چوب اسکی واقعاً چوبی بود و خبری از فیکس و این تکنولوژی های تازه نبود. دو کمربند چرمی و یک فنر تسمه ای کفش را روی چوب ثابت نگه می داشت و لباس ها هم مثل لباس های امروزی چند لایه نداشت، همان لباس گرم زمستانی بود به اضافه کلاه، شال و دستکش. اگر عکس های قدیمی
آبعلی با برف و اسکی
نویسنده: بهنام موذن
عکس: مهدی نصرتی
راهنمای اسکی در پیست آبعلی، قدیمی ترین پیست اسکی ایران
آن وقت ها مردم طور دیگری اسکی می کردند؛ چوب اسکی واقعاً چوبی بود و خبری از فیکس و این تکنولوژی های نو نبود. دو کمربند چرمی و یک فنر تسمه ای کفش را روی چوب ثابت نگه می داشت و لباس ها هم مثل لباس های امروزی چند لایه نداشت، همان لباس گرم زمستانی بود به اضافه کلاه، شال و دستکش. اگر عکس های قدیمی پیست آبعلی را ببینید، از همان تصاویر سیاه و سفید هم متوجه تفاوت دیروز و امروز این ورزش می شوید؛ در پیستی که قدیمی ترین پیست اسکی ایران شناخته می شود. اسکی نوین در آبعلی همزمان با ساخت قدیمی ترین هتل بتونی ایران در آنجا شروع شد؛ هتل شالوزنه در سال 1316 رسماً کارش را شروع کرد و برای سال ها میزبان اسکی بازان مرکز شد. امروز اما نه درهای هتل باز است و نه شیوه اسکی بازان به روال سابق. اما این پیست هنوز هم برای اسکی بازان و حتی آماتورهایی که عاشق برف و سرسره بازی هستند، یک محل مناسب است.
* نکته
تیوپ ممنوع
تیوپ سواری در آبعلی، رسماً ممنوع است و باید دور آن را خط بکشید.***
اگرچه سرعت بالای تیوپ روی برف بسیار لذت بخش است اما وقتی به انتهای شیب ها می رسد، به ناامن ترین وسیله روی برف تبدیل می شود. ممکن است خودتان به شدت به جایی برخورد کنید یا به عابری بزنید و به هوا پرتش کنید.
***
خطر ضربه مغزی و قطع نخاع برای تیوپ سوارها و تمام عابران پیست بالاست.
* چطور برسیم؟
بعد از آبعلی
برای رسیدن به پیست باید در جاده هراز شهرهای بومهن، رودهن و آبعلی را پشت سربگذارید. نرسیده به امامزاده هاشم، در سمت راست جاده، پیست و اسکی بازان را خواهید دید. می توانید خودرو را در پارکینگ پارک کنید و پیاده راه بیفتید.* چه کنیم؟
اسکی صحرایی
بلندترین نقطه پیست آبعلی 2 هزار و 650 متر است و هر قدر بالاتر بروید، هم برف بهتری دارید و هم خلوت تر است.تفریح: پیست آبعلی چهار بخش دارد؛ پیست تربیت بدنی که متعلق به فدراسیون اسکی است و دو تله اسکی بشقابی دارد که فعلاً یکی از آنها خراب است. می توانید با پرداخت 3 هزار و 500 تومان برای هر نفر به صورت تمام روز از آنها استفاده کنید. چهار تله اسکی دیگر متعلق به بخش خصوصی است، پیست افشار دو تله اسکی بشقابی دارد و برای استفاده از آنه به صورت تمام روز باید 6 هزار و 500 تومان پرداخت کنید. پیست اسکی خلیل عباسی هم که یک تله اسکی بشقابی دارد و یک بالابر کلنگی که برای استفاده از آنها به صورت تمام روز باید 5 هزار تومان پرداخت کنید. وسیله دیگری که در دیگر پیست های اسکی استان تهران وجود ندارد، یک لژ خانوادگی است که می تواند حداکثر تا 15 نفر را به بالاترین نقطه پیست برساند. این وسیله، یک سورتمه بزرگ است که برای سوارشدن به آن برای هر نفر باید 2 هزار و 500 تومان بپردازید.
آموزش: پیست اسکی آبعلی مانند بقیه پیست ها، مدرسه اسکی دارد که برای آموزش اسکی باید به آن مراجعه کرد؛ البته نباید انتظار اتاق و کلاس داشته باشید، اینجا همه چیز صحرایی است. تمام مربیان این پیست دارای کارت مربیگری از فدراسیون اسکی هستند و مطابق با تعرفه فدراسیون برای هر ساعت آموزش بین 8 تا 15 هزار تومان از ورزشکاران دریافت می کنند. شیب مناسب این پیست و دسترسی آسان به آنجا، باعث شده تا بسیاری از مربی ها برای شروع، پیست آبعلی را پیشنهاد دهند.
تفریح: هتل تاریخی آبعلی کاملاً تخریب شده و رستوران و ساختمان مجهزی در این پیست وجود ندارد. مجموعه ای آلاچیق در پیست هست که می توانید غذا را در یکی از آنها بخورید یا میان وعده ها را مهمان آنها باشید. اگر هم تمایلی به اسکی ندارید، می توانید پشت میزها بنشینید و ورزشکارها را تماشا کنید. پیست آبعلی زمستان، یک ایستگاه درمان سیار هم دارد که در صورت مصدومیت می توانید به آن مراجعه کنید.
منبع:سرزمین من، شماره ی 30
/ج
منبع: راسخون